Trochę dziwny podział, ponieważ wiedza merytoryczna bardzo często przeplata się u mnie z wiedzą, która rozwija mnie też osobiście. Im jestem bardziej zaangażowana w realizację swojej misji życiowej, ale też bliżej samej siebie, coraz mocniej się to zazębia i nawet porządkując katalogi na komputerze, trudno mi było rozdzielić jedno od drugiego. Więc tego zaprzestałam ;)

No ale zachowajmy ten podział dla porządku :) Skąd zatem czerpię wiedzę w rozwoju osobistym, czyli jak wchodzę w moje własne duże Procesy? Otóż – nie rozdrabniam się. Najczęściej korzystam ze wsparcia specjalisty i z mentoringu, ale nie zawsze tak było.

Kiedyś koncentrowałam się na czytaniu, sprawdzaniu, analizowaniu, metodzie prób i błędów. I tu właśnie dawał mi się we znaki mój ówczesny perfekcjonizm i lęk przed tym, że okażę się naiwna… dziwnie brzmi ;) Ale tak było. I w związku z tym wszystko musiałam rozumieć do cna, niczego nie umiałam brać na wiarę, a przede wszystkim nie potrafiłam zaufać (a bez researchu to już w ogóle nie było opcji). To owszem, dawało baaardzo szeroki ogląd tematu, ale nie pozwalało na to, co jest tak naprawdę clue Procesu – nie pozwalało na spójne i efektywne działanie. Gubiłam się w meandrach sprzecznych twierdzeń i zaleceń, nie umiałam wyciągnąć wniosków… no bo brakowało mi doświadczenia… w końcu nie da się go mieć w każdej dziedzinie życia… A koniec końców i tak trafiałam pod czyjeś skrzydła, co i tak nie było czasem wystarczająco efektywne, bo – znowu – nie umiałam zaufać. I tak kręciłam się w kółko. 

Przełomem był oczywiście moment, kiedy nauczyłam się ufać drugiej osobie, ufać swojej intuicji, nie zabijać jej zimną logiką. Kiedy zobaczyłam, jak bardzo nadmierna czujność rujnuje mój rozwój osobisty, nie mówiąc już o codziennym funkcjonowaniu, podjęłam decyzję – basta! Czas na zmiany! I one przyszły, gdy w końcu do mnie dotarło, że nie będę nigdy wiedziała wszystkiego. Zdjęłam z siebie tym samym ogromną presję i wtedy przyszły prawdziwe zmiany i ruszyły wielkie, zaskakujące Procesy. Niektóre z nich trwają do dziś, inne, już zakończone, stały się punktem wyjścia dla kolejnych. Porzuciłam myślenie o rozwoju, jako o Rozwój stał się dla mnie fascynującą przygodą. 

Jak wybieram specjalistę, z którym chcę taki proces przejść? Ja przede wszystkim sprawdzam „fale”. Działam bardzo intuicyjnie i jeśli coś nie gra mi w przekazie, jest mi trudno pracować, bo jednak Proces osobisty to coś innego niż edukacja specjalistyczna, gdzie możesz pewne rzeczy „przeskoczyć”. Tam, gdzie chodzi o siebie i swoją zmianę szalenie ważne jest, żeby czuć siebie nawzajem.

Sprawdzam też wiedzę danego specjalisty, ale to też robię dość intuicyjnie. Zerkam na to, jak i co pisze czy mówi i jeśli wiedza idzie w parze z pewnością siebie, z pewnego rodzaju aurą wewnętrznej zgodności i brakiem powierzchowności – to są te fale, na których nadaję i ja. (Ważne jest jednak, żeby nie mylić pewności siebie u specjalisty z zadufaniem w sobie. A druga rzecz – żeby nie projektować na niego oczekiwań co do nieomylności (a jak sam twierdzi, że jest nieomylny to w nogi ;)). Specjalista może się mylić, a skuteczność zależy od tego, co jest tak naprawdę w Tobie – chirurg nigdy nie obieca, ze na pewno będzie ok. Chirurg powie – zobaczymy, jak otworzę ;)

Poza tym też oczywiście też uczę się sama. Zdobywam wiedzę na dany temat, ale bardzo dbam o wartość tej wiedzy – pozwalam, żeby na samym początku ktoś za mnie ją przefiltrował. Mnie takie podejście bardzo pomaga też z tego względu, że natura obdarzyła mnie tak zwanym myśleniem rozgałęzionym ;) Kocham je całym sercem i nie oddałabym za żadne skarby, ale jednak czasem życia nie ułatwia ;) Oznacza to tyle, że zaczynam na przykład pisać artykuł na bloga i w pewnym momencie zaczynam za bardzo rozwijać jakiś wątek. Łapię się po kilku akapitach – i niechcący powstaje nowy tekst ;) Ten tekst też urodził się jako gałązka innego tekstu. Baa… z niego już teraz też ucięłam gałązkę ;) Zatem, nauczona doświadczeniem samodzielnego zdobywania wiedzy w nowym obszarze – obdarzam zaufaniem kogoś, kto wie, co robi i kto ma wiedzę i doświadczenie w danym temacie – w ten sposób automatycznie koncentruję się na rzeczach najważniejszych. No i oczywiście ćwiczę nowe umiejętności na potęgę ;)

Jeśli już natomiast nabiorę pewności siebie w swoim Procesie i temat mnie wciągnie – to jest właśnie ten moment, kiedy zaczynam z odwagą formułować swoje opinie w danym temacie i zacząć poszerzać wiedzę bardziej samodzielnie, we własnym zakresie i wedle własnego pomysłu. Wtedy po prostu zaczynam czuć, które informacje są warte mojej uwagi i zaczynam umieć je filtrować z korzyścią dla siebie :)